گل وارگی

کدامین خاکستر پروانه اینبار،
به پای دوزخیان شمع است؟
ز اشک وشمع، لجن زاری است
وهمچنان یکسویه ایست ،
دهلیز شمع،
به هیچستان وآغاز همه چیز.
تو هزار باره سوخته در دوزخی هنوز و
همگان به مذبحی انتظارند.
تب مسموت با شهودیان چه سود؟

بوران ازلت را ،
کدامین گرمای شهوانی عشق است ،
که بیداد است؟
زینگونه فغان پروانگان، ستیز است
با خود و دیگران شمعی.
دریغ از آن همه شرمی که بر گونِگانت سرخ است.
سزای شرمنامه را پایان نیست؟

چیست باعث سُخرگی ات ،
توسط گلهای مصنوعی؟
شتاب بی سببت زینگونه عصیانی را سبب است.
وزینگونه رمیدن آهوان را.
شکاریان نیز که در کمین انند،
یکی و فقط یکی را در سبب اند.
چه بسا هزار سالگی کماندار،
تا به دام اندر آید.

تو نیز چون گل نشسته باش ،
پروانه ات اندرآید به ربودن.